✅ فراوانی با آرامش همنشین است.

به میزانی که نگران آینده و تمام شدن نعمت ها و فرصت ها هستیم از تجربه فراوانی فاصله داریم. این معیار خوبی برای اندازه گیری باور به فراوانی در ذهنمان است.

وقتی عینک کمبود رو به چشم زده باشیم، غیر از کمبود چیزی نمیبینیم و به همین دلیل نگران و آشفته میشویم.

نباید کمبود رو باور کنیم حتی اگر بزرگترین دانشمندان جهان با دلایل علمی سعی در ثابت کردن آن داشته باشند. این استدلال ها فقط به خاطر باورهای آن فرد خاص است نه واقعیت جهان.

باور به فراوانی مهمترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است.🍃

✅ ۹ قانون کارما کائنات :

۱. قانون بزرگ:
هر کاری در این دنیا انجام دهی خیر یا شر در همین دنیا به شما برگشته می شود

۲. قانون سازنده
زندگی به خودی خود اتفاق نمی افتد برای ساختنش باید قدم بردارید

۳. قانون انسانیت
انسان برای تغییر چیزی اول باید آن را بپذیرد

۴. قانون رشد
وقتی ما تغییر می کنیم شرایط نیز همراه با ما تغییر می کند

۵. قانون مسئولیت پذیری
مسئولیت تمامی اتفاق های زندگی ما به عهده خود ماست

۶. قانون ارتباط
گذشته حال و آینده همه با هم ارتباط دارند

۷. قانون تمرکز
ما نمی‌ توانیم به دو چیز متفاوت فکر کنیم

۸. قانون دهش و بخشندگی
رفتار ما باید به زیبایی افکار ما باشد

۹. قانون حضور
شما نمی توانید در لحظه زندگی کنید وقتی به گذشته چشم دوخته اید

👈 اعتمادبه‌نفس یعنی به خودم اطمینان دارم از پسِ فلان کار برمی‌آیم. حالا یا به کمک ابزار، یا آگاهی یا یک مهارت.
وقتی مطمئن هستید از پسِ کاری برمی‌آیید، در آن کار اعتمادبه‌نفس خواهیدداشت.

📍برای مثال:
ممکن است اگر از شما بخواهند بالای سن بروید و برای جمعی سخنرانی کنید، زانوهایت بلرزد.
وقتی آدم کاری را بلد نیست، این‌گونه می‌شود.

مثالی دیگر:
شما خانمی هستید که قرمه‌سبزی را خیلی خوب می‌پزید اما ممکن است فسنجان را خوب درست نکنید.
اگر مهمان‌هایتان فسنجان بخواهند، دست و پایتان را گم می‌کنید اما اگر به عهده‌ی خودتان بگذارند و قرمه‌سبزی بپزید، خیلی هم راحت خواهید بود و حتی چشم‌بسته همه‌ی کارها را انجام خواهید داد. نه که فسنجان را بد درست کنید بلکه اعتماد ندارید که بتوانید این کار را خوب انجام دهید. اگر مهمان‌ها از ۵ نفر بشوند ۱۰ نفر، ممکن است در ذهنتان مضطرب شوید ولی برای ۵ نفر یا کمتر راحتید.

💥 بنابراین:
اعتمادبه‌نفس یک امر نسبی است و به ذهن ما مربوط می‌شود.

انسان موجودی است که برای رشد و بقایش، به جز غذا، محبت و توجه و نوازش هم می‌خواهد. توجه و محبت فقط ژست مؤدبانه نیست، بلکه نیاز است.

الان شما در ذهنتان به خود بگویید که «من آدم باارزشی هستم». حالا دست خودتان را فشار دهید و به خودتان بگویید «من آدم باارزشی هستم».

حالا خودتان را بغل کنید و این جمله را به خودتان بگویید.

کدام بیشتر اثر کرد؟ به مجردی که سطح تماس افزایش پیدا کرد، اثربخشی بیشتر شد.

✅ از خودم معذرت میخوام و قول میدم جبران کنم

۱.به خاطر از دست دادن تمام انسان های لایقی که تلاش نکردم توی زندگیم نگهشون دارم،از خودم معذرت میخوام

۲.به خاطر عدم کنترل خشم و هیجاناتم از خودم معذرت میخوام

۳.به خاطر از دست دادن موقعیت های بزرگ برای به دست اوردن لذت های کوچک و موقتی، از خودم معذرت میخوام

۴.به خاطر تمام روزهای خوبی که با بی انگیزشی و بی هدفی گذروندم، از خودم معذرت میخوام

۵.به خاطر نرسیدن به همه ی آرزوهایی که واسه بدست آوردنشون تلاشی نکردم، از خودم معذرت میخواهم

۶.از اینکه به دلایل کاملا بچگانه روزهای خوبِ زندگیمو هدر دادم از خودم معذرت میخوام

۷.به خاطر راه دادن آدم های اشتباهی به زندگیم از خودم معذرت میخوام

۸.از اینکه خودمو دوست نداشتم و مواظب خودم نبودم از خودم معذرت میخوام.

👈 لطفا خودتان را بغل کنید…
استخوان‌هایتان را حس خواهیدکرد.
این استخوان‌ها را وقتی با هم در نظر بگیریم، می‌شوند اسکلت.

آن اسکلتی که ما داریم، این عضلات روی آن سوارند.اگر این اسکلت نباشد، عضلات معنا نخواهند داشت!

اگر اسکلت‌هایمان را حذف کنند، ما یک سری گوشت و رگ وپِی می‌شویم که ریخته‌ایم بر زمین و هیچ کاری نمی‌توانیم انجام دهیم.

💀 آن اسکلت ممکن است زیاد زیبا نباشد و حتی کمی هم ترسناک باشد، اما آن چیزی از ظاهر ما که زیبا است، در حقیقت بر پایه‌ی همان اسکلت نه چندان زیبا بنا شده است.
یعنی تمام زیبایی شما منوط به این است که:
استخوان‌بندی‌تان چگونه است؟
هر چه اسکلتتان محکم‌تر باشد، شما تندرست‌تر، چابک‌تر و زیباترید. راحت حرکت می‌کنید.

📍این اسکلت در حقیقت دو نوع است:
ما یک اسکلت در جسممان و یکی در روانمان داریم.

🔅اسکلت روانیِ ما اعتماد به‌ نفس نام دارد.
شما این اسکلت را می‌سازید.

🔹وقتی کودک یا نوزاد هستیم، پدر و مادر چه می‌کنند که بدنمان سالم باشد؟
شیر به ما می‌دهند، غذا می‌دهند، ما را نزد پزشک می‌برند که ببینند چه باید بخوریم و چه نباید بخوریم. که بچه قوی شود.
و ما بزرگ می‌شویم…
استخوان و عضلاتمان بزرگ می‌شود و انسانی سالم و قوی می‌شویم.

پدر و مادر به غذا و ویتامین و شیر بچه رسیدگی می‌کنند اما فراموش می‌کنند که بچه یک استخوان بندی روانی هم دارد؛ و چون این موضوع در معرض دید نیست و به آن آگاهی ندارد برای این اسکلت، کم کار می‌کنند.

به همین جهت شما می‌بینید که یک نفر سالم و قوی و تندرست راه می‌رود اما اگر کمی تحریکش کنید، پرخاش می‌کند و به یک باره فرومی‌ریزد. چون استخوان‌بندی روانی محکمی ندارد. چون برای اسکلت بدنی‌اش راه رفته و وزنه زده و تمرین کرده ولی برای اسکلت روانی‌اش کاری نکرده!

⛔️ هر آن چه که بوده است، فراموش کنید.

💡امروز مسئول تصحیح اسکلت روانیِ ما کیست؟ خودمانیم و نه هیچ کس دیگر.
صبح تا شب به پدر و مادرتان غر بزنید و… هیچ تغییری ایجاد نمی‌شود!

💥 الآن چه کار باید انجام دهید؟
این اسکلت روانی همان اعتمادبه‌نفس است که تمام رفتارها و گفتارها و اندیشه‌های ما سوار بر این اسکلت است و به سادگی با آموزش دیدن، می تونین تقویت ش کنین.

✅ دعا، تنظیمِ حالِ درونی توست
دعا یکجور تنظیم‌ هیجانیست، نه وسیله‌ای برای رسیدن به چیزی، یکجور دلگرمی و پشتوانه ست، در کنار اقداماتی است که خودت برای رسیدن به هدفت باید انجام دهی.
یکجور امید است. مگر خودِ امید چیزِ کمی است؟

مگر بدون امید اصلا زندگی امکان دارد؟
بت‌پرست هم که باشی نیاز به امید داری؛ می‌نشینی روبرویِ بتت دعا می‌کنی.
حتی آن گوسفندی هم که رو به قربانگاه می‌رود امید دارد قاتلش بی‌خیالِ کبابِ راسته برای ختنه سوران بچه‌اش شود.

دعا، یکجور حال است. یکجور بندگی است. برای همین است که عارفان می‌گویند حتی اگر نیازی ندارید و حتی اگر آنقدر رشد کرده‌اید و توکلتان بالا رفته است که بگویید “هرچه خدا بخواهد، من هم همان را می‌خواهم”، باز هم از دعای زبانی غافل نشوید.

حال که دعا برای تنظیم حالِ تو است؛ دعایی کن که لااقل حالِ خودت خوش شود. اگر مستجاب نمی‌شود، لااقل حال تو خوش و درونت گلستان شود. برای همین است که عارفان حتی برای دشمنان‌شان هم دعایِ خوب و خیر می‌کنند.

دعایی که محتوایش پر از نفرت و کینه و بدخواهی باشد؛ مستجاب که نمی‌شود هیچ؛ حالِ خودت و درونت را نیز پر از تنفر و کینه و سیاهی می‌کند. دعایِ خیر باید کرد؛ حتی برای بدخواهان.

حالا هی مرده باد بگویی که چه؟ یک نفر هم سَقَط شده؟ نه. فقط تویی که پر از نفرت و بدبینی و کینه می‌شوی.

اصلا به گمانم شاید یکی از مقدمات استجابت دعا، حالِ دعاکننده باشد.
دقیقا همان‌طورکه شرط استجابت دعا دل بریدن و ناامیدی از غیرِ خداوند است؛ شرط دیگرش نیز حالِ خوب است.

دعایی که حالِ خودت را خوب می‌کند به استجابت نزدیکتر است تا دعایی که پر از تنفر و کینه و خشم و عصبانیت باشد.
شاید بیهوده نبود که پیامبر هیچگاه حتی از مرگ سرسخت‌ترین دشمنانش هم شادی نکرد.

خدای مهربانم ؛
لطفا برای اطرافیانم بهترینها را مقدر کن🙏

✅ ۷ عبارت نیروبخش که در زمان های سختی باید به خود بگویید:

۱- “هیچ چیز دائمی نیست”
هر شب سیاه است اما روز بعد، خورشید طلوع می کند. ممکن است هم اکنون شرایط خوب نباشد اما ناگهان شرایط تغییر می کند.

۲- “زخم های من نشانه قدرت است نه ضعف”
بسیاری از مردم نگران این هستند که تجربه های بد به آنها آسیب می رساند اما در واقع، آنها را قوی تر می کند.

۳- “زمانی که دیگران منفی بافی میکنند، من می توانم مثبت باقی بمانم”
برخی اوقات در زندگی، مردم تلاش می کنند که شما را پایین بکشند اما شما نباید به آنها گوش دهید.

۴- “عبور از رنج، مرا داناتر می سازد”
هر تجربه دردناک، درسی است که شما می توانید آن را فرا گیرید.

۵- “حتی زمانی که در حال کشمکش هستم، رو به جلو حرکت می کنم”
کشمکش ها به شما کمک می کنند که در زندگی پیشرفت کنید تا به شادمانی حقیقی دست یابید.

۶- “ترس هیچ چیز را عوض نمی کند”
اگر همواره روی اتفاقات بدی که می توانند به وقوع بپیوندند تمرکز کنید، هیچگاه به حداکثر توانتان دست پیدا نمی کنید.

۷- “بهترین گزینه، ادامه دادن است”
زندگی شما را به زمین می زند اما شما باید برخیزید؛ دوباره و دوباره و دوباره.