Notifications
Clear all

ضمن عرض خوش آمد گویی، برای برخورداری از آموزش های استاد جاودانی و یا رزرو مشاوره خصوصی با استاد، در تلگرام عضو کانال @tajrobeVAzendegi شوید و یا در تلگرام با آیدی استاد به نشانی @ali_javdani در تماس باشید.

استقلال  

 

(@safora69)
کاربر 5 ستاره
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 426
۲۸/۰۱/۱۳۹۸ ۱۰:۴۰ ق.ظ  

ازچه راه هایی میتونیم به فرزندمون کمک کنیم تاشخصیت قدرتمندومتکی به خودش داشته باشه؟


نقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۲۹/۰۱/۱۳۹۸ ۶:۴۲ ق.ظ  

ممکن است کودکانی که در بیرون از خانه رفتاری عادی دارند، در موقعیت های خاصی خجالتی و کمرو شوند ، مثلا اگر فرزند شما دوست دارد تا در جشن تولد کنار شما بماند ، مشکل نیست، ولی باید  در چارچوب قوانین مشخص شده ای قرار گیرد. به او بگویید تو می توانی برای چند دقیقه پیش من بمانی ، ولی من دوست دارم با بچه های دیگر بازی کنی و در جشن تولد در بغل من ننشینی!


پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۲۹/۰۱/۱۳۹۸ ۶:۵۲ ق.ظ  

هیچ وقت از ترس کودکان علیه آنها استفاده نکنید، حتی اگر شما را کلافه و سر در گم کرده باشد.

مخصوصا اجازه ندهید دیگران از این حربه استفاده کرده و فرزندتان را تهدید کنند.

متاسفانه این یکی از اشتباهات اسکار والدین است که به شدت اعتماد به نفس آنها را پایین می آورد.

والدین عزیز خلاقیت را در کودکتان درک و تقویت کنید.

فرزندان خود را در کارهای گروهی شرکت دهید و هرگز زبان به فحش و ناسزا به آنها نگشایند.

بعضی کارها و مسوولیت ها را بر عهده ی آنها بگذارند . مثل شستن ظرفها و یا آفتاب کردن رباط‌هایشان.

ارزش پول و درست مصرف کردن را از سنین پایین تر آموزش دهند.


پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۲۹/۰۱/۱۳۹۸ ۷:۱۹ ق.ظ  
✒️والدين آگاه بخوانند 
اگر زن یا مرد ۵۰ ساله ای را دیدید که کله شق و لجباز است، خسیس است، 
بیش از حد تمیز و مرتب است .
وسواس دارد .
افسردگیِ سنگین دارد .
اضطرابِ فراگیر دارد .
خشمِ انفجاری دارد .
بسیار بدجنس است .
بسیار کینه توز است.
آدمیست که با شَک زندگی میکند .
احساسِ بدی راجع به خودش دارد .
از بدنش خجالت میکشد و... 
👱‍♀️همه اینها به آسیب های ۱ تا ۳ سالگی برمیگردد. یعنی بینِ ۱ تا ۳ سالگی اوضاع خراب بوده. 
👩بیشترین آسیب ها را انسان بینِ ۱ تا ۳ سالگی یا ۱۴ تا ۳۶ ماهگی میخورد. 
به کودکی فرزندانتان توجه کنید. قسمت عمده ای از شخصیت آنها در گرو رفتار والدین در این دوران کوتاه است.

 


پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۱۰/۰۲/۱۳۹۸ ۵:۱۲ ب.ظ  
💦من مستقل 💦 
 
✨پیش نوشت: مجموعه پست های روشنک نازنین رو درباره ی " #من_مستقل " اگر ندیدید ببینید :)
-----
💫کتاب "عقده سیندرلا" اثر کولت داولینگ برای من تکان دهنده بود.چرا؟ چون من هم مبتلا به عقده ی سیندرلا بودم، اون هم سالیان مدید از زندگیم.من یاد گرفته بودم که در روابط، و در تاثیررفتارم بر دیگران مسئولیت تمام کمال رو بپذیرم.
اما این مسئولیت پذیری شامل خیلی از چیزهای مربوط به خودم نمی شد!! شاید به این علت که خودم رو عمیقا کم تر از چیزی که باید دوست می داشتم.
🍥مثال: در تک تک قرارهایی که با دیگران می گذاشتم راس ساعت و حتی زودتر حاضر می شدم. امکان نداشت چیزی رو قرض بگیرم و صحیح و سالم و سر موعد پس ندم. امکان نداشت بدقولی بکنم... در واقع "دیگران" و حق و حقوق شون به شدت برام "مهم" بود.
🌟 اما در مورد حقوق خودم نه!
✨اجازه می دادم حقم رو بخورند.
🌟اجازه می دادم با بدقولی هاشون، با دیررسیدن هاشون، و با هر اونچه که به "من" مربوط می شد بهم بی احترامی بشه.
✨فکر می کردم بخشش از بزرگانه و اتفاقا چقدر انسان بزرگی هستم که می تونم بی توجهی ها و بی خیالی های دیگران رو بذارم روی حساب "اشتباه سهوی"... درواقع نسبت به دوست داشتن و اهمیت خودم بی مسئولیت بودم.

 


پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۱۰/۰۲/۱۳۹۸ ۵:۱۲ ب.ظ  
همین طور در زمینه کارهای اداری خودم، چیزهای مهمی رو پشت گوش می انداختم و انقدر دیر می رفتم سراغشون که وضعیت منو می تونست به شکل منفی تغییر بده و به ضررم بشه.
مثال کوچیکش این که وقتی برای صدور کارت دانشجویی من مشکلی پیش اومد و کارت رو به دانشکده نفرستادند تا بهمون بدند، بهمون گفتند خودتون برید خیابون فلان (از نگاه من جایی دوردست و سخت) و از ساختمان فلان کارت رو تحویل بگیرید. من از دوستم (که مشکل مشابهی داشت) خواهش کردم هروقت خواست به اونجا بره بهم خبر بده تا باهم بریم. دوستم بعدا گفت که تنهایی رفته و کارت خودش رو گرفته و به من اطلاعی نداده. من به جای این که برم دنبال کارت، از دوستم ناراحت شدم و دیگه هم دنبالش نرفتم! تا آخر دانشجویی من رنگ کارتم رو ندیدم و زمان فارغ التحصیلی ناچار شدم اعلام مفقودی بکنم و جریمه ی کوچکی هم بپردازم... رقمش خیلی کم بود ولی من پیش خودم شرمنده بودم و می دونستم این جریمه، نشانه ای از عدم استقلال منه.چون نمی تونستم تنهایی به یک اداره برم.

پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۱۰/۰۲/۱۳۹۸ ۵:۱۳ ب.ظ  
 
من یک خواهر بزرگتر و والدینی بسیار حمایتگر دارم که حضورشون زندگی رو برای من ساده کرده بود. پدری که تمامی امور اداری لازمه رو تمام و کمال انجام می داد و هرگز مارو درگیر نمی کرد تا به اصطلاح اذیت نشیم! بزرگترهایی که من رو به مدرسه و منزل دوستانم می بردند و می آوردند. بزرگترهایی که با اون ها به کلاس ورزشی، استخر، کلاس زبان وغیره می رفتم. تا وقتی پیشم بودند یا من با اون ها بودم مشکلی نبود. مشکل وقتی احساس می شد که قرار بود حضور نداشته باشند. بالاخره پیش میومد زمانی که روز و ساعت کلاس زبان خواهرم با من یکی نباشه و ناچار بشیم جداگانه به کلاس بریم. باور کنید یا نه، من یکی از علل بسیار مهم قبولی خودم در کنکور رو حضور خواهرم می دونم! خواهرم هم در اون سال در رشته دلخواهش در کنکور شرکت کرد و باهم در یک حوزه افتادیم و خواهرم تا پشت در کلاسی که شماره صندلی من بود همراهیم کرد و بعد رفت طبقه ی بالا سراغ صندلی خودش! و من همیشه در درون با خودم فکر کردم که اگر خواهرم روز کنکور در کنارم نبود، هیچ بعید نبود که تضعیف روحیه بشم ، نتونم خوب امتحان بدم و کلا سرنوشتم عوض بشه!!

 


پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۱۰/۰۲/۱۳۹۸ ۵:۱۴ ب.ظ  
فکر می کنم دیگه همه نام کودک درون به گوششون خورده باشه. کودک درون، تا ابد کودک می مونه و این اتفاق خطرناکیه که خیلی از چیزهای مهم زندگیمون رو بدیم به دست این کودک! من در خیلی از جنبه های زندگیم تونستم پیش رفت کنم و به مجموعه ای از خواسته هام برسم. اما چیز مهمی از زندگیم رو سالیان سال دست این کودک داده بودم و اون "استقلال"م بود. من افکار و اهداف خودم رو داشتم (استقلال فکری) اما ترس و احساس ناامنی از مفهوم منفی "تنهایی" بارها مانع رشدم شد. برای مثال، همراه با دوستانم خیلی زیاد کار اجرایی انجام داده ام و حتی کار من بین اون جمع درخشیده و تشویق شده. اما وقتی برای پروژه های کاری، به فضاهای جدیدی رفتم و در حضور همکاران غریبه ، اون احساس منفی و آشنای "تنهایی" به سراغم اومد، نتونستم تست خوبی بدم و موفق نشدم!

 


پاسخنقل‌قول
(@zzzz)
سوپر درخشان
عضو شده: 5 سال قبل
ارسال‌ها: 1555
۱۰/۰۲/۱۳۹۸ ۵:۱۷ ب.ظ  

نتیجه اینکه تا زمانی که کن نوعی که یک پدر و با یک مادرم ، خودم را نشناختم و شخصیت مستقلی نداشته باشم، چطور می توانم به فرزندم و با دیگری آموزش بدهم؟

پس همواره آموزش ببینیم و تاثیر گذار باشیم .

هر شخصی توانایی ها و قلق مخصوص به خودش را دارد که خودش باید کشف نکند ، همین .👌🧐🙃


پاسخنقل‌قول