بچه ها به تشویق نیاز دارند و بدون آن رشد نمیکنند.

در هنگام تحسین هرگز کلی گویی نکنید. مثلا بگویین خوشم آمد که امشب وقتی که خودت کتاب قصه ات را آوردی تا با هم مطالعه کنیم.!

وقتی بچه ها را تشویق میکنید تا چند لحظه صحبت را متوقف کنید تا بچه فرصت کند انچه را گفته این را درک کند. سپس او را در آغوش بگیرین و نوازش کنین.و همزمان به صورت و چشمان فرزندتان نگاه کنید.👌

لحن ملایم و چهره شاداب پدر و مادر و رابطه عاشقانه پدر و مادر با خود و فرزندان بهترین زمینه برای خلاقیت فرزندان است.

با نگرش مثبت و خیلی خلاصه درباره محیط جدیدی که قرار است به آن وارد شود و چیزهای زیاد و جدیدی آموزش ببیند که برایش مفید هستند، وارد صحبت شوید.

آداب تشویق و تنبیه فرزندان

به طور واضح مشخص کنید کودک را برای چه رفتاری تنبیه یا تشویق می کنید.

خود کودک را مورد قضاوت قرار ندهید و به رفتار او بازخورد دهید.

اول به کودک تذکر داده می شود و درصورتی که رفتار مخرب را تکرار کرد اقدام به تقویت منفی یا تنبیه کنید.

کودک باید از مدت زمانی که تنبیه یا محرومیت یا تقویت منفی در مورد او اعمال می شود آگاه شود.

هنگام صحبت کردن با کودک به چشمان او توجه کنید و مقابل او بنشینید و عوامل مزاحم مانند صدای تلویزیون یا موبایل را قطع کنید.

در مکانی خصوصی با کودک خود سخن بگویید و به او در مقابل جمع تذکر ندهید یا در حضور جمع، او را سرزنش نکنید.

از خود کودک بخواهید برای کار خطایی که انجام داده است مجازات تعیین کند.

لازم است نظر پدر و مادر در مورد نحوه تشویق و تنبیه همسو باشد.

از کلمات پیچیده استفاده نکنید و ساده و خلاصه توضیح دهید.

اجازه دهید کودک از خودش دفاع کند.

کودک را مورد ضرب و شتم بدنی قرار ندهید و از تنبیه بدنی اجتناب کنید.

اگر فرزند شما دچار علائم جسمانی و روان شناختی ناشی از اضطراب و ترس شدید است لازم است مداخلات روانپزشکی و روان شناختی در مورد او صورت گیرد و حتی در صورت لزوم از دارودرمانی همراه با رفتاردرمانی، روان درمانی و بازی درمانی استفاده شود.

تشويق غذاي روح و روان است و براي پيش بردن كار، بسيار ضروري. اگر كودك ما در حوزه اي خاص توانياي و استعداد دارد، حتما آن را شناسايي كنيم. تشويق، باعث ايجاد پشتكار و ميل به تمرين بيشتر در او شده و كودك را نسبت به رشد توانايي اش دلگرم تر مي ي كند تا حدي كه آن توانايي جزئي از خود آگاه او مي شود. برخي از والدين تا اندازه اي با اين عقيده مخالفند، ولي دست كم بايد به آنها گفت كه شناختن توانايي بچه ها كار غلطي نيست. ما به عنوان يك انسان نياز داريم كه ضعف ها و توانایي هاي خود را بشناسيم و بتوانيم از طريق شناخت آنها شخصيت خود را با آگاهي واقع بينانه تري رشد دهيم. درست و واقعي از خود،نقطه شروعي براي تعيين و سازگاري ما با زندگي است.

چگونه تشويق كنيم

اولين قانون تشويق اين است كه اين كار را به طور واقعي و حقيقي انجام دهيم، نه ظاهري و دروغين. تلخ ترين واقعيت موجود اين است كه گاهي تشويق در پرده غيبت فرو مي رود و به ندرت به ياد استفاده از آن مي افتيم. مثلا هنوز هم جامعه براي كارهاي سخت و سرويس هاي خدماتي و كمك رساني ارزشي قائل نيست و كسي ارائه كنندگان اين خدمات را تشويق نمي كند. ممكن است در جامعه اين احساس شود كه زياد هم نبايد خود را مديون مسائلي خاص دانست، زيرا آنها نيز به ازاي انجام خدمات خود پول دريافت مي كنند.

واقعيت اين امر اين است كه حتي اگر اين گونه فكرمي كنيم دست كم مي بايستي سعي كنيم كه اين طرز فكر را در خانواده به فعليت نرسانيم، چرا كه در غير اين صورت بايد بدانيم هزينه سنگين آن از دست رفتن خود آگاهي فرزندانمان است.

براي آنكه تشويق موثرافتد، بايد خالص باشد و خالصانه بيان شود. اگر مي خواهيم وقت بچه ها را هدر دهيم و با رشد آنها مقابله كنيم، از نوعي تشويق توام با رياكاري، پوچ، تهي، تعاريف غير واقعي و تعارفي استفاده كنيم.

اگر بچه ها متوجه شوند كه جمله "كارت خوب است عزيزم! را به شكلي غير ارادي و بدون هر گونه احساس واقعي بر زبان آورده ايم،دچار نا اميدي و ناراحتي شديدي مي شوند. كودكان در اين مواقع فكر مي كنند كه واقعا از موفقيت هايشان خوشححال نشده و به آنها توجهي نداريم. اگر هنگام تشويق، احساس كنند كه منظور واقعي ما تشويق آنها نبوده است، رفتارمان را اين گونه تعبير مي كنند كه تلاش كرده ايم با اين حرف ها احساس خوبي نسبت به كاري كه حتي خودش هم مطمئن نبوده كه بتواند درست انجام دهد، در او ايجاد كنيم. اين تشويق به جاي اينكه تقويت اعتماد به نفس در او بشود، آن را از بين خواهد برد

 براي اينكه كودكمان را رياكارانه تشويق نكنيم جملاتي را به كار ببريم كه با من شروع مي شود، مثل من فكر مي كنم واقعا تمام تلاش خودت را براي تحقيق مدرسه ات انجام داده اي.يا من دوست دارم وقتي امروز دوستت براي بازي با تو آمد، اسباب بازهايت را به او بدهي.

در نتيجه وقتي صحبت هاي خود را با "من"شروع مي كنيم تشويق ما بيشتر جنبه واقعي پيدا مي كند. زيرا واقعي بودن اساس تشويق درست است و دلايل مهم و عمدتا دقيق استفاده با جملاتي كه با "من" شروع مي شود اين است كه اين نوع جملات مشخص مي كنند ما در حال بيان نظرو احساس شخصي خود نسبت به رفتار كودك هستيم و بر اساس ارزشهايي كه نزد خودمان اعتبار دارد آن را تفسير مي كنيم ووقتي مي گوييم عالي است!،كارت را بسيار عالي انجام دادي و رفتارت وحشتناك است در واقع نشان داده ايم كه بچه هايمان را با معيار هايي قطعي و عمومي،مثل خوب بودن و يا بد بودن و موفق شدن يا شكست خوردن مي سنجيم.