بهترین خودت باش

به نام رب و الله یکتا 🌹

#تغییر_امروز_من

من از امروز تصمیم میگیرم که برای بیشتر کردن سلامت جسمی و روحی و رفتاری، کار زیر رو به عادت دایمی خودم و خانوادم تبدیل کنم 😍👇

➖➖➖➖➖

از امروز تصمیم میگیرم که “باشم”

لابد میپرسین یعنی چی “باشم”؟ خب همه ما هستیم دیگه

دوستان خوبم، درسته که همه ما “هستیم”، ولی در خیلی از مواقع این بودنمون به درد بخور نیست و اینجوری بودن یا نبودن مون فرقی با هم نداره

از امروز طوری روی خودمون کار می کنیم که :

اگه جایی شاغل هستیم، وقتی اونجا نباشیم جای خالی مون کاملا احساس بشه

اگه کسب و کاری داریم، چند روز تعطیلی کسب و کارمون به طور محسوس برای مشتریان مون احساس بشه

اگه در یک ورزش تیمی کار می کنیم، در صورت نبود ما، افت کیفیت تیم مون مشخص باشه

اگه خانم خونه هستیم، وقتی یکی دو روز میریم مسافرت، جای خالی مون برای همسر و فرزندمون احساس بشه و از نبود ما، دلتنگ بشن

اگه مرد خونه هستیم، طوری باشیم که شب ها یا روزهای تعطیل که خونه هستیم، بودنمون باعث حال خوب زن و فرزندمون بشه

پس، از امروز تصمیم میگیرم که اونقدر مسئولیت پذیر و خوب باشم که هر جایی نبود ما توسط افراد اونجا احساس بشه و بشیم مهره اصلی موفقیت و حال خوب در همه ابعاد.

➖➖➖➖➖

– مطالب صرفا نظرات و تجربیات شخصی هستند و من پزشک نیستم –

_____________________________________

________________________________________

_____________________________________________

🌛و اما رسیدیم به پایان تایم کاری امروزمون و #ارزیابی_امشب_من 🌜

بودن یا نبودن؟ مسئله اینه که کیفیت حضورمون به چه صورته و توی یکی بود یکی نبود های قصه زندگی جزو کدوم دسته ایم؟!

دسته ای که با تمامیت وجودشون زندگی می کنن یا دسته ای که تنها با بخشی از وجودشون زندگی میکنن؟!

دسته ای که عطر نفسهاشون میپیچه توی خاطرات دور و بری هاشون یا دسته ای که کمرنگ و بی روحن؟!

دسته ای که در هر لحظه و هر ثانیه و هر مکان و هر زمانی که حضور دارن، بیشتر بودنش احساس میشه یا نبودنش؟!

توی حضور و غیاب خاطرات زندگی جلوی اسم مون چندتا حاضر خورده و چند تا غایب؟!

اگه قرار باشه بودن و نبودن مون رو بذاریم روی الاکلنگ نقش آفرینی هامون کدوم سمتش رو به بالا می ایسته؟!

رد و پای حضورمون توی ذهن و قلب و خاطرات اطرافیانمون چقدر لمس میشه؟!

چند تا از برگه های دفتر زندگیمون پرشده و چندتاش سفیده؟!

وقتی که قراره جایی باشیم چقدر هستیم و چقدر علاوه بر جسممون، روح و قلبمون هم حضور دارن؟

توی زندگی آدمها و مهمتر از اون خودمون با تمامیت وجودمون حضور دارم یا تنها با سایه ی حضورمون ؟!

برای همیشه بودن در ذهن و خاطره آدمها و رسیدن به جاودانگی باید کمی بیشتر به فکر کیفیت بودنمون باشیم و مثمر ثمر تر حضور داشته باشیم توی نقش‌هایی که بهمون محول شده …

با احترام
علی جاودانی