گاهی فقط گوشِ شنوایِ هم باشیم.

باور کنید همه ی مشکلاتِ جهان، معطلِ نصیحت هایِ من و شما نیست …

بعضی سوال ها، جواب نمی خواهند ، و بعضی اشک ها بدونِ مقصر می ریزند !
آدم ها گاهی دلشان می گیرد ؛ نه اینکه حتما مشکلِ بزرگی داشته باشند ، نه اینکه حتما جنایتی در کار باشد .
آدم ها از شنیده نشدن ها ، دلشان می گیرد …

باورت که کردند، پناه می آورند، دردِ دل می کنند و از زمین و زمان گله دارند.
بغض می کنند، اشک می ریزند، حرف می زنند، آرام می شوند …

می روند و سکانسِ بودنشان را با انگیزه ی بیشتری ادامه می دهند.
به همین سادگی …

بیایید نظر ندهیم، سرزنش نکنیم ، دنبالِ مجرم نباشیم، و ژستِ آدم هایِ فهمیده و کامل را به خود نگیریم!

فقط “گوش” باشیم، گوشی شنوا برایِ حرف هایِ مانده در گلویِ یخ زده شان …

خوب کردنِ حالِ دیگران ، فقط کمی “درک” می خواهد .
آدم ها آنقدرها هم سخت و پیچیده نیستند!
گاهی تمامِ مشکلاتشان، با یک شنیدنِ ساده حل می شود.
و دنیایِ خسته شان؛ جایِ زیباتری می شود، برایِ زیستن …